Artık İzlanda'daki ve Bike2Iceland'daki son günümüz..Bisikletlerimize atlayıp hediyelerimizi almaya çıkıyoruz ve yağmurda birazcık ıslanıyoruz. Elimizde hediyelerle hostelimize dönüyoruz. Ve saat 13.30'da Flybus otobüsü ile havaalanına doğru yola çıkıyoruz. Celine, Alexi ve bisikletlerimizle birlikte. Havaalanına ulaştığımızda Celine ve Alex'i son 2 günlerini geçirecekleri Alex Hostel'e uğurluyoruz. Biz de bisikletlerimizi, kutulamaya başlıyoruz. Bisikletlerimiz kutulandıktan check-in için herşeyimizi hazırladýıtan sonra uçağımıza sadece 15 saat kaldığını farkediyoruz. Ve bu 15 saat son 2.5 ay gibi bir anda akıp gidiyor..
Cama Celine'nin tıklayıp "haydi sabah oldu" demesiyle uyanıyoruz. Peki Celine nerenin camına tıklıyor??
Sabah hostelimizin resepsiyonuna ilerlerken hostelden araba teslim almaya gelmiş araba kiralama sirketinin görevlisiyle karşılaşıyoruz. Bize verdiği fiyat bir önceki gün aldığımız fiyatlardan daha düşük olunca hemen arabasına atlayıp araba kiralama şirketine gidiyoruz. Saat 9.30'da Reykjavik'den uzaklardayız. Geysir ve Gullfoss'a gittikten ve oralarda iyice ıslandktan sonra dünyadaki en aktif yanardağlardan biri olan Hekla'yı görmek hedefimiz. Ancak iyice alçalmış bulutlar ve offroad haline dönen yol bizi bu kararımızdan vazgeçiriyor ve Jökulsarlon'a doğru yeniden ana yola çıkıyoruz. Selfoss'da öğle yemeğimizi yedikten sonra günün son ışıklarıyla(merak edenler için bugün 12 saat günışığı var:) fokların yüzdüğü buz dağlarıyla süslenmiş Jökulsarlon'a varıyoruz. Yine arabanın dışında ıslanıyoruz ama günün sonunda hepimiz çok mutlu bir şekilde Reykjavik'e 150 km uzaklıktaki Skogafoss'ta uyuyoruz.
Kahvaltıda bir yıldır evli olan ve balayılarını İzlanda'da tandem bisikletlerine binerek geçiren Celine ve Alex ile tanışıyoruz. Maceralarını dinleyip fotoğraflarına göz atıyoruz. Jökulsarlon gölünde çektikleri buz dağlarına bakarken yeniden oralara gitmeye karar veriyoruz. İlk önce birkaç firmadan araba kiralamak için fiyat alıyoruz. Akşam yemeğinde plan yapıp bir sonraki gün sabah 8'de araba kiralamaya karar veriyoruz. Erken kalkmak için erkenden yatıyoruz :)
Hostele iyice yerleşiyoruz.. Dışarıdaki yağmur ve rüzgardan dolayı günün çoğunu hostelde geçiriyoruz. Hostelde geçirdiğimiz zamanın çoğunda da ortak mutfaktayız. Şehir merkezine bisikletle inerken rüzgarın ne kadar da kuvvetli olduğunu hissediyoruz. Akşam 7 sularında mutfağın önünden geçen Nina'yı görüp şaşırıyoruz. Egilstor Reykjavik arasındaki hızlı şoför deneyimlerimizi paylaşıyoruz :) Hostel tıka basa dolu olduğu için yine çadırımıza doğru bir depar atıyoruz.
Kaptan'ın hadi uyanın geldik demesiyle uyanıyoruz. Sabah 3'de inmiş olmamızı limanın bekleme salonunda kahve yardımıyla atlatıyoruz. Bu sırada İzlanda'ya gönüllü bir projede çalışmaya gelmiş Jonathan ve Nina ile tanışıyoruz. Jonathan'ın Budapeşte'den İstanbul'a olan bisiklet yolculuğundan aklında kalanlarla birlikte kahvaltı yapıyoruz.
Bror'un kapımızı çalmasıyla güne başlıyoruz. Ardından hızlı bir kahvaltı ve limanda buluyoruz kendimizi. Bisikletlerimizi kutuladıktan sonra Bror'a el sallayıp feribota biniyoruz (kutularımızı farketmiyorlar bile, zira sistemde oluşan bir sorundan dolayı check in'e bile girmeden direkt feribota yönlendiriliyoruz. Ve hiç polis göremeyip yine şaşırıyoruz.
Evde bir sürü oyalanıyoruz. Ardından dışarıda bisikletleri temizleyen Hasan'ın cama tıklatmasıyla son bir ay içindeki beşinci büyük yangını görüyoruz kartal yuvamızdan. Akşam yemeğine Bror'a davetliyiz. Birkaç ev partisine katıldıktan sonra sabah 6 sularında birbirinden muhteşem yemekleri yemiş olarak eve dönüyoruz.
Murat'ın misafir olduğumuz Sam'in bilgisayarını viruslerinden kurtarmasıyla güne başlıyoruz. Daha sonra mezun olan mimarlık öğrencilerinden eve masa geliyor. Ama 4 kişi yaklaşık 45 dakika harcayarak ancak kurabiliyoruz masayı. Dün bulduğumuz çözüm için bisikletçileri dolaşmaya başlıyoruz. İlkinde bulamasak da ikinci gittiğimiz mağazadan elimizde karton bisiklet kutularıyla çıkıyoruz. Misafir olduğumuz evin en tepede olması bizi yukarı çıkan ayaklı kutulara benzetiyor. Bu sırada yoldan arabasıyla geçen Bror (Sam'in masasını eve arabayla getiren arkadaşı) gülerek yanımızda duruyor ve bizi Bergen'in en tepesine kadar arabasıyla götürüyor. Ardından 40'lı yaşlarındaki Bror (hastabakıcıymış önceden)' un mezuniyet sergisine gidiyoruz. Bir gün daha bitiyor böylece.
İlk önce blogumuzu takip edenler neden arada bir sesimizin soluğumuzun kesildiğini anlayabilsinler diye bir açıklama yapalım istiyoruz. 2 aydır yoldayız ve genelde internete yanımızda bulunan taşınabilir bilgisayar ve güvenliği etkinleştirilmemiş kablosuz internet bağlantıları sayesinde ulaşıyoruz. Bazen kablosuz erişemediğimiz yerlerde kaldığımız bazen de bilgisayarımızı şarj edecek medeniyetten uzakta kaldığımız için 2-3 haftalık kopukluklar yaşatabiliyoruz :)
Sonunda Bergen’deyiz. İlk hedef turizm bilgilendirme ofisi. Limanda bisikletlerle seyahat etme konusundaki sorunumuza çözüm bulamayıp Brigette ve Sam’in kartal yuvasını andıran evlerine doğru epey zorlu bir tırmanış yapıyoruz. Yüzyüze de tanıştıktan sonra ilk hedefimiz tabii ki duş almak oluyor. Ve uzun bir sohbete başlıyoruz. Bisiklete bu kadar az binen bünyelerimiz sabaha kadar ayakta tutuyor bizleri.
Sabah kahvaltısında Joseph ve Leigh ile karavanlarıyla Türkiye’de gidebilecekleri yerleri işaretliyoruz harita üzerinden. Benzin fiyatlarından bahsedip biraz dudaklarını uçuklatıyoruz Türkiye hakkında. Sonrasında onlar biraz hızlı biz biraz yavaş yola düşüyoruz yeniden. Market ararken ilk defa pazarları kapalı marketlerle karşılaşıyoruz Norveç’in bu kısımlarında. Neyse ki her zaman yanımızda aci durum stoklarımızı taşıyoruz ve pazartesiye kadar beklemek pek bir problem yaratmıyor. İnternette tanışstığımız ve Bergen’de bizi misafir edecek Brigette ve Sam’le mesajlaşıp son konumumuzu ve ne zaman Bergen’de olacağımızı haber veryoruz. Feribottan önceki son 100 kilometremize girmenin verdiği rahatlıkla uykuya dalıyoruz.
Bir önceki gecenin halen içimize işlemiş olan soğuğuyla uyanıyoruz. Kırmızı kırmızı ‘şirinler’ mantarlarının arttıgı yollarda ilerlerken ilk molamızı büyük bir şelalenin önünde veriyoruz. Ve iyice içimizi ısıtan guneşle birlikte yolun keyfini çıkartmaya başlıyoruz. Öğlen molamızdan önce Hasan’ın son 3-4 gündür iyice azalan hızına şahit oluyoruz. Murat’ın otostop cekmeye çalışanlarla sohbete başlamasından yarım saat sonra gölün kıyısında yemeğimizi bitiriyoruz. Biraz da dinlendikten sonra yola çıktığımızda halen otostop çekmeye çalısanlara el sallayıp yolumuza devam ediyoruz ve bisikletli olduğumuz için ne kadar şanslı olduğumuzu bir kez daha fark ediyoruz. Ve akşama doğru bir kaç karavancıyla birlikte süper bir deniz kıyısında güneşi batırıyoruz. Avusturalya’dan emekliliklerini kutlamak için gelen çiftle sabah kahvaltısında buluşmak üzere sözleşiyoruz.. 
İzlanda için feribota bineceğimiz Bergen’e 200 km'den az kalmış bile. 14 Eylül'e kadar bir sürü vaktimiz var ve gazetelerden takip ettiğimize göre güneşli bir hafta bizi bekliyor. İyice yavaşlamanın vakti gelmiş derken birden kopan bir zincirle karşılasıyoruz ama bu sorunun altından kalkması yine 10 dakikayı geçmiyor Murat’ın. Bugüne kadar ki en soğuk gecemizi yaşıyoruz akşam. Uyku tulumlarımız dışında kalan her santimetrekaremiz buz kesmiş şekilde uyuyoruz..
Yeniden bisiklete binmeye başlıyoruz ve haliyle tünellere kaldığımız yerden devam ediyoruz. Ama yine tünel çıkışında ulaştığımız Aurland’de yağmura yakalanıyoruz ve fiyordlar manzarasıyla yağmurun dinmesini bekliyoruz. Kısacık da olsa duran yağmurdan yararlanıp kendimizi hemen yollara atıyoruz zira yolun bundan sonrasında neredeyse yağmurdan hep korunacagız. Önumuzde biri 5 diğeri 11.4 kilometrelik 2 tünel var :) Dışarıdaki havanın soğukluğuyla giyinmiş olan ve bol oksijene alışmış vücutlarımız 5 km ve yokuş yukarı olan tünelde biraz su kaynatır gibi de olsa ikimizde de kapalı mekanda kalma korkumuz olmadığını fark ediyoruz yaklaşık 45 dakika ilk tünelin içinde ilerlerken. Tünelin çıkışına doğru gördüğümüz ilk ışıklar bir yandan sevindiriyor bizi diğer taraftan da düşündürüyor, zira önümüzde 11.4 km daha var :) Biraz oksijen doldurduktan sonra ciğerlerimize ikinci tünelimize giriyoruz. Bu sefer eğleniyoruz hem de 5 kilometrelik tünelle kazandığımız irtifayı 11.4 km boyunca kaybediyoruz ki 11.4 kilometrelik tünelden çıkmamız 30 dakikayı bile bulmuyor. Ama tünel çıkışında temiz hava eşliğinde hemen kamp kurmak en eğlencelisi :)
Dün gece çıtamızdan yine kötü sesler geliyor. Ama bu seferlik tamir etmiyoruz. Zira çadırımızın çıtasını tamir etmek için çadırımızı toplamamız lazım ve 2 gündür yağan yağmurda buna pek fırsatımız olmuyor.
Sabah gölün karşı kıyısında geyikleri görüyoruz uzaktan uzaktan. Sonra yola çıkıyoruz ıssızlıga doğru. Yolda koyunlar ve keçiler kendi başlarına ‘çıngır çıngır’ yol alıyorlar. Çoban görmek imkansız ama yoldan saatte 5 araç geçiyor ve bunların ikisi bisiklet :)
Hemen çadır kurup kendimizi kurutuyoruz. Bisiklete binmeyince vakit bir türlü geçmiyor geliyor insana. 
Sabah Murat’ın patlak lastiğini tamir ederek yola çıkıyoruz. Öğlen alışverişimizi yaptığımız marketin babasının verdiği tavsiye ile 7 ve 50 numaralı yol ayrımında 50 numaralı yoldan gitmeye karar veriyoruz. Ve gerçekten tavsiyenin ne kadar yerinde olduğunu görüyoruz. Bazen saatte en fazla 10 aracın geçtiği yerlerden geçiyoruz. Yani sadece bisikletlerimiz ve biz. Gün sonunda bir göl kıyısındayız yine. Sadece rüzgar sesi ve çıngırak sesleri uzaktan uzaktan.
Günün en ilginç olayı öğlen molamızı verdiğimiz Nesbyen’in tabelasında 20.06.1970 de 35.6 derece olan hava sıcaklığıyla övünmeleri ve bu sırada Türkiye'de ki hava sıcaklığı ortalamasının 30'ların üzerinde olduğunu tahmin etmemiz :D
Norveç'te terkedilmiş çiftlik evlerinin ve kulübelerinin sayısı gittikçe artıyor..Ve gün sonunda bunlardan birinin bahçesinde yanından akan nehir sesi eşliğinde uyuyarak buluyoruz kendimizi :)
Bugün uzun zamandır yanlarında kamp yaptığımız yemek molası verdiğimiz göllerden birinde yemek molası verdiğimizde Hasan’ın güneşi görüp kendini tutamamasıyla ve sonunda göle girmesiyle geçiriyoruz. Yollar yoğunlaşıyor bisiklet yolları azalıyor. Ama yolda olmak, bisikletle bir yerden bir yere gidiyor olmak her zaman güzel :D
Sonunda erzaklarımız bitiyor ve Norveç’teki ilk alısverişimizi yapmak üzere eurolarımızı Norveç kronuna çevirmemiz lazım.
